Omdat Henk van Ulsen destijds zeer actief het werk van Jan Voerman (1857-1941) verzamelde raakten we in contact. Met enige regelmaat pakte ik de trein en tram op weg naar de Jacob Obrechtstraat in Amsterdam. Van Ulsen keek telkens scherp naar wat ik meebracht. Soms mopperde hij met zachte stem waarna een opsomming van kritische kanttekeningen volgde.

Vanuit de huiskamer had je een mooi zicht op de Obrechtkerk; voor mij een aardig tijdverdrijf wanneer Van Ulsen met Voerman door de huiskamer liep op zoek naar het beste licht. Ik herinner mij de gesprekken over het Voermanhuis en zijn afschuw met betrekking tot het werk van Anton Pieck; dat deze twee grootheden in één museum tezamen waren gebracht was voor hem heiligschennis.

In de tweede helft van de jaren '90 van de vorige eeuw ontstond er een vriendschap tussen de acteur en de kunstenaar Rachid Ben Ali (1976). Hoe beide heren elkaar hebben leren kennen bleef onduidelijk; Van Ulsen wilde er eigenlijk niets over zeggen. Vrij snel wierp hij zich op als mecenas en sprak hij tijdens  onze ontmoetingen steeds vaker alleen nog maar over 'zijn' ontdekking. De volgende stap werd een kleine brochure over het werk van Ben Ali. Zijn liefde voor Voerman week daarmee steeds meer naar de achtergrond. Volledig overtuigt van zijn 'ontdekking' stuurde hij de brochure naar talloze galeries in het land. De doorgaans terughoudende, wat voorzichtige man veranderde in een actieve vertegen-woordiger van 'zijn ontdekking'. Henk was van mening dat ik een podium moest creëren. Ik twijfelde, want ik vond het werk van Ben Ali was nogal expliciet. Ik was net begonnen met het organiseren van exposities en mijn publiek was destijds net als ik 'wat voorzichtig'. Hij zei het niet met zoveel worden maar tussen de regels door klonk zijn teleurstelling. Hij had op meer gehoopt en misschien ook gerekend. Rachid Ben Ali vond al snel andere plekken en exposeerde uitermate succesvol zijn werk.

Het duurde zo'n twintig jaar - de acteur was inmiddels al overleden - totdat ik opnieuw in contact kwam met het werk van Ben Ali. Dit keer niet middels een brochure maar meer passend bij de tijd, via een internetveiling. Daar kocht ik een tweetal werken van wat later bleek, het begin van een verzameling. Wat Van Ulsen tijdens zijn leven niet gelukt was werd toch een collectie. Uit de nalatenschap van een Haagse collectioneur is nog recentelijk het werk 'Enge oorlog' aangekocht.

Van Ulsen moet destijds toch iets hebben aangeboord, ik vermoed dat het toen nog niet het juiste tijdstip is geweest!